O nas

NOWY ADRES OFICJALNEJ STRONY BURSY GDAŃSKIEJ IM. IRENY SENDLEROWEJ burg.edu.gdansk.pl

Bursa Gdańska im. Ireny Sendlerowej

Bursa Gdańska mieści się w 3 budynkach znajdujących się przy ulicach:

Podwale Staromiejskie

Jeden z trzech budynków Bursy Gdańskiej przy ulicy Podwale Staromiejskie 51/52 znajduje się w historycznym obiekcie pruskiego szpitala garnizonowego przy dawnej numeracji Hevelius-platz 1/2 (obecnie Plac Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku). Jego część w 1922 r. Międzysojusznicza Rada Podziału Mienia Popruskiego przyznała Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1925 r. rozpoczęła funkcjonowanie w nim Dyrekcja Poczt i Telegrafów RP w Gdańsku, obsługująca mieszkańców Wolnego Miasta Gdańska oraz tranzyt pocztowy (dalekomorski). W polskim gmachu urządzono również mieszkania służbowe dla polskich urzędników. W drugim skrzydle budynku mieściły się: II komisariat policji gdańskiej oraz gdański urząd pracy. Od 1 sierpnia 1926 r. rozpoczął funkcjonowanie w budynku Polski Urząd Pocztowo-Telegraficzny nr 1, pełniący rolę urzędu nadawczego oraz odbiorczego.

W październiku 1938 r. niemiecki minister spraw zagranicznych Joachim von Ribbentrop zażądał włączenia Wolnego Miasta Gdańska do III Rzeszy. Od wiosny 1939 r. w ramach przygotowań do czynnego oporu Urząd Pocztowo-Telegraficzny nr 1 dozbrojono, wzmocniono kadrowo i przesłano dodatkowych, przeszkolonych wojskowo pracowników.

W kwietniu 1939 r. do w/w urzędu skierowano ppor. rez. inż. sap. Konrada Guderskiego, którego zadaniem było przygotowanie miejsca do obrony. Z inspiracji Konrada Guderskiego przemycono z Gdyni do budynku Poczty Polskiej uzbrojenie (pistolety, karabiny maszynowe, granaty), amunicję i materiały wybuchowe. Przygotowania wojskowe podjęła również gdańska policja we współpracy z III Rzeszą.

Około godziny 4:45 w dniu 1 września 1939 r. gdańscy policjanci i essesmani rozpoczęli atak na budynek Poczty Polskiej. Na początku obrony zginął dowódca obrony ppor.Konrad Guderski. Atakujący użyli dział piechoty, wozów pancernych, broni strzeleckiej. Obrońcy bronili się przy użyciu m.in. broni maszynowej, granatów. Po godzinie 17:00 atakujący zdetonowali materiały wybuchowe oraz wpompowali do piwnic budynku benzynę z cysterny. Paliwo atakujący zapalili. Około godziny 17:30 pocztowcy podjęli decyzję o poddaniu się. Podczas kapitulacji Dyrektor dr Jan Michoń oraz naczelnik Józef Wąsik zostali zastrzeleni. Na 58 osób znajdujących się w budynku Poczty Polskiej 1 września 1939 r., osiem osób poległo w czasie walk lub bezpośrednio po ich zakończeniu, sześć osób zmarło po kapitulacji. Żona dozorcy Małgorzata Pipka przetrzymywana była w miejscach odosobnienia do 1943 r. Przeżyła II wojnę światową. 39 pojmanych obrońców przetransportowano na przesłuchanie do gmachu Komendy Policji przy ul. Okopowej a następnie na Biskupią Górkę. We wrześniu 1939 r. pocztowców w liczbie 38 skazano na karę śmierci. Wyrok wykonano 5 października 1939 r.na granicy terenu lotniska na gdańskiej Zaspie. 39 pojmany obrońca Leon Fuz zginął w lasach Piaśnickich.

Po remoncie w budynku otwarto niemiecki urząd pracy. W marcu 1945 r. gmach został uszkodzony a po II wojnie światowej odbudowany (1948-1951) jako siedziba Technikum i Zasadniczej Szkoły Łączności. Patronami szkoły zostali Obrońcy Poczty Polskiej w Gdańsku. Odtąd w obiekcie mieścił się obok warsztatów szkolnych internat Zespołu Szkół Łączności, a od 2005 r. mieści się Bursa Gdańska, placówka zapewniająca opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania.

1 września 1979 r. odsłonięto przed budynkiem, w którym mieści się Bursa Gdańska (Plac Obrońców Poczty Polskiej) – pomnik przedstawiający śmiertelnie ranionego pocztowca przekazującego broń bogini zwycięstwa NIKE. Projektantami pomnika są Krystyna i Wincenty Kućmowie. Nieopodal, na murze, znajduje się rzeźba z brązu autorstwa Marii i Zygfryda Korpalskich. Na wewnętrznym dziedzińcu mieści się odsłonięty w 2005 r.pomnik-instalacja autorstwa Dagny Anny Zielińskiej oraz Wojciecha Narlocha. Inspiracją dla autorów pomnika była słynna fotografia prezentująca schwytanych pocztowców ustawionych z rękami w górze pod ceglanym murem.

Wokół tych pomników co roku 1 września o godzinie 12:00 odprawia się mszę św. ku czci pamięci pocztowców.

W historycznym budynku 1 września 1979 r. otwarto Muzeum Poczty Polskiej, aktualnie oddział Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.

Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku i sam budynek były inspiracją kinematografii („Wolne Miasto Gdańsk” Stanisława Różewicza z 1958 r., „Blaszany Bębenek” na podstawie powieści Güntera Grassa), muzyki (utwór Adama Świerzyńskiego „Gdańscy Pocztowcy” z 1969 r., poezji (np. wiersze pt. „Poczta Polska w Gdańsku” Malwiny Szczepkowskiej z 1946 r. i „Telegram z Gdańska” Edwarda Fiszera z 1947 r., teatrze (sztuka „Dzwony Zwycięstwa” Stanisława Goszczurnego z 1973 r. W literaturze obrona Poczty Polskiej znalazła swój wątek w powieści Stefana Chwina „Dolina Radości” oraz komiksu Mariusza Wójtowicza-Podhorskiego i Jacka Przybylskiego „Pierwsi w boju. Obrona Poczty Polskiej w Gdańsku”

.

W budynku znajduje się:

• kuchnia dla wychowanków,
• pralki i suszarnia,
• sala TV,
• bilard,
• gra piłkarzyki,
• stół do ping-ponga,
• sala komputerowa,
• stołówka.

Grzegorza Piramowicza

Drugi z budynków Bursy Gdańskiej przy ul. Grzegorza Piramowicza 1/2 w Gdańsku mieści się w historycznym zespole budynków Szkół Okrętowych Conradinum. Nazwa wywodzi się od nazwiska fundatora Karola Fryderyka von Conradiego, właściciela w II połowie XIX w. podgdańskich wsi: Jankowa, Bąkowa, Gołębiewa, Mokrego Dworu, Dziewięciu Włók. Von Conradi, nie posiadał dzieci. Cały swój majątek pozostawił szkole-wyższemu zakładowi naukowemu. Ofiarował fundacji prowadzącej szkołę 200 000 talarów w gotówce, 84 000 talarów w papierach wartościowych, 6 kamienic i spichlerzy w Gdańsku oraz wspomniane bogate wioski. Szkoła (gimnazjum) została otwarta w Jankowie, w 1801 r., trzy lata po śmierci von Conradiego. Spadkobierca zastrzegł, że „wychowankowie w stroju będą posiadali znak wyróżniający fundatora”. Dlatego do chwili obecnej uczniowie noszą mundurki. Uczniowie z ubogich rodzin korzystali z nauki bezpłatnie, a niektórzy otrzymywali stypendia.

Pod koniec XIX w. zaczęto realizować pomysł przeniesienia szkoły do Gdańska. Jesienią 1898 r. rozpoczęto budowę przy dzisiejszej ul. Piramowicza w Gdańsku nowej siedziby Conradinum (szkoły, internatu, sali gimnastycznej, budynku sanitarnego, rozległego ogrodu). Uroczyste otwarcie gdańskiej siedziby nastąpiło 17 października 1900 r. Odtąd zespół budynków zbudowany w stylu neorenesansu holendersko-gdańskiego mógł przyjąć około 500 uczniów gimnazjum (6 klas) i od lat trzydziestych progimnazjum (9 klas), kończącego się maturą. Przeniesienie szkoły z Jankowa do Wrzeszcza nie zmieniło zasad szkoły. Nadal przyjmowano młodzież męską, nie pytano o wyznanie, czy pochodzenie. Liczyły się wyniki w nauczaniu oraz zachowanie.

W lipcu 1945 r. powołano do życia Państwowe Liceum Budownictwa Okrętowego, w czerwcu 1991 r. otwarto XVIII Liceum Ogólnokształcącego, a w roku 1995 r. rozpoczęło działalność Liceum Techniczne. W 2005 r. internat Szkół Okrętowych i Ogólnokształcących Conradinum został włączony do Bursy Gdańskiej.

W budynku znajduje się:

• kuchnia dla wychowanków,
• pralki i suszarnia,
• sala TV,
• bilard,
• sala komputerowa,
• stołówka.

Wyzwolenia

W Nowym Porcie przy ul. Wyzwolenia 49 oddano , po przebudowie - 1 września 2017 roku trzeci budynek Bursy Gdańskiej, pełniący wcześniej funkcję hotelu robotniczego.

Ulica Wyzwolenia, przy której znajduje się budynek Bursy Gdańskiej, powstała na początku XX w. Spis z 1936 r. wskazywał na istnienie na tym obszarze 93 zabudowań.

Nowy Port to jedna z najstarszych dzielnic Gdańska. Nieodłącznie związany z morzem, był świadkiem historii miasta, Polski oraz Europy. To tutaj król pruski nakazał wybudowanie portu, który zagroziłby bogatemu Gdańskowi, tutaj przebiegał ważny na Bałtyku szlak komunikacyjny i handlowy.

Początki Nowego Portu sięgają XVIII wieku. Ówczesna nazwa rozwijającej się w tym miejscu osady rybackiej, Neufahrwasser (dosł. z niem. „nowy tor wodny”), pochodzi od określenia dzisiejszego Kanału Portowego. Pod zaborem pruskim rozwijały się tu funkcje portowe i przemysłowe, stanowiąc konkurencję dla gdańskiego „starego” portu nad Motławą. Ostatecznie obszar włączono w granice administracyjne miasta w 1817 roku. W XIX wieku Nowy Port stał się głównym ośrodkiem portu gdańskiego (oficjalnie został włączony do Gdańska w 1814 roku). Do wybuchu II wojny światowej liczba ludności sukcesywnie wzrastała, ze szczególnym natężeniem przypadającym na pierwszą dekadę XX wieku - w miejsce parterowych domków rybackich pojawiały się kamienice, z których wiele zostało wyposażonych w wartościowe detale architektoniczne. Po roku 1945 ze względu na relatywnie niski stopień zniszczeń wojennych w nowoporckich mieszkaniach opuszczonych przez ewakuowaną ludność niemiecką osiedlali się Polacy. Lata 60. i 70. ubiegłego stulecia były dla dzielnicy okresem wysokich nakładów inwestycyjnych, powstały wówczas między innymi takie obiekty jak monumentalny budynek Morskiego Domu Kultury mieszczący salę kinową oraz falowiec i wieżowce z wielkiej płyty.

Nowy Port był objęty realizowanym w latach 2009-2015 pierwszym etapem rewitalizacji. Przebudowano wówczas znajdujący się w sercu dzielnicy plac ks. Gustkowicza. Powstała fontanna, scena plenerowa, plac zabaw, miejsca parkingowe, została zrekultywowana zieleń. Wyremontowano też budynek dawnej łaźni, w którym powstało CSW Łaźnia 2 – Centrum Edukacji Artystycznej. Utworzono w nim bibliotekę, kino, salę wystawową, pracownie. W 2012 r. rozpoczął działalność Dom Sąsiedzki, mieszczący się na parterze budynku Bursy Gdańskiej.

Na terenie Nowego Portu znajdują się dwie szkoły ponadgimnazjalne: IV Liceum Ogólnokształcące i Zespół Szkół Morskich. W pobliżu znajduje się również Zespół Szkół Energetycznych.

W budynku znajduje się:

• kuchnia dla wychowanków,
• pralnia z suszarnią,
• sala TV,
• sala nauki,
• kuchnia cateringowa,
• jadalnia.

Wychowankowie mieszkają w pokojach 2, 3 i 4 osobowych z łazienkami.

.